In 2006 is ‘London, Urban Heat Island: A Summary for Decision Makers’ gepubliceerd. Met deze publicatie heeft Londen het begrip hittestress als belangrijke parameter voor de ruimtelijke ordening op de kaart gezet. Deze publicatie kan gezien worden als een startpunt van het project ‘East London Green Grid’.
Aanleiding voor de publicatie waren de hittegolven en de negatieve effecten daarvan op de Londense economie aan het begin van deze eeuw. Voorspeld wordt dat de zomers in Londen in 2050 gemiddeld zo warm zullen zijn als in 2003.
Dit betekent concreet een stijging van de zomerse temperatuur van 3°C en een toename van het aantal tropische dagen per jaar van 10 dagen.
De overlast en schade die in 2003 zijn geconstateerd en ook in de toekomst worden verwacht zijn opgesplitst in:
- Gezondheidseffecten
- Problemen bij de drinkwaterproductie
- Verdroging
- Schade aan stedelijk groen
- Verhoogd risico op overlast door ongedierte en insecten
De maatregelen die worden genoemd worden onderscheiden aan de hand van drie schaalniveaus:
- 1-10 m Het gebouw/ de straat
- 10-1000 m Het stedenbouwkundig ontwerp (plaatsing van bebouwing, wegen en stedelijk groen)
- 1-50 km Het stadsplan (Cityplan)
In de plannen voor East London Green Grid is een strategie ontwikkeld om Oost-Londen te dooraderen met groenblauwe structuren. Doelstelling van de strategie is om natuurlijke stedelijke systemen aan te leggen die groei ondersteunen en mogelijk maken. De intentie is om een stedelijk landschap te realiseren dat verbindingen creëert tussen de gebieden waar mensen leven, werken, openbaar vervoerknooppunten, de ‘Green Belt’ (de groene ring rondom Londen) en de Thames.
Deze groenblauwe structuren dienen expliciet om water te bufferen, de luchtkwaliteit te verbeteren en om de luchttemperatuur te verlagen. De kansen voor de ontwikkeling van de groene structuren liggen langs de zijrivieren van de Thames waar industriegebieden vrijkomen. Daarnaast worden zoveel mogelijk gemeentelijke groengebieden middels aankopen of bestemmingswijzigingen met elkaar verbonden. In totaal zijn er in het masterplan East London Green Grid 300 projecten benoemd. Deze worden in drie fasen gerealiseerd. Het eerste deel van de 300 projecten wordt de komende jaren afgerond.
De plannen voor Oost-Londen laten zien dat in een stedelijke agglomeratie als Londen het belang van een redelijk fijnmazige groene (en koele) stedelijke infrastructuur als noodzakelijk wordt beschouwd om een duurzame stad te realiseren. Er wordt een directe relatie gelegd tussen de aanwezigheid van de groene structuren en de gewenste gezonde stedelijke omgeving. De groenblauwe netwerken worden, naar de overtuiging van de stad, gezonde dragers van nieuwe (economische) ontwikkelingen. De vereiste investeringen bedragen circa 250 miljoen Pond Greater London Authority, 2006.
Lee Valley Regional Park
Het Lee Valley Regional Park, in het uiterste westen van Oost-Londen, bevat verschillende groengebieden die een belangrijke habitat voor flora en fauna vormen. Het gebied is onderdeel van het London Green Grid. Een niet onbelangrijke reden om dit gebied als een van de eerste aan te pakken is het feit dat het Olympisch Park er deel van uitmaakt.
Door het groene netwerk uit te breiden met de Olympische Spelen en het park dat daarbij wordt gecreëerd is het een belangrijke bijdrage aan dit gebied. Deze uitbreiding zal niet alleen de gezondheid, in termen van meer groene gebieden in de stad, maar ook het sociaal welzijn van de bewoners verbeteren. Het park voor de Olympische Spelen wordt als een katalysator beschouwd die de groene netwerken in de Lee Valley verbeterd. Dit wordt onder andere gedaan door het gebied beter toegankelijk te maken en uit te breiden voor zowel de mens als de natuur. Dit moet uiteindelijk een ruim 40 km lange groene verbinding worden langs de rivier de Lee die de Green Belt verbindt met de Thames. In dit project wordt 61 ha nieuw park gerealiseerd.
Het project is drager van langzaamverkeer-routes, sportfaciliteiten, culturele/archeologische locaties en vervult een belangrijke ecologische schakel tussen de Green Belt en de Thames Natural England, 2011.
Olympic Park
In 2012 zijn de Olympische Spelen in Londen gehouden. De stad had de ‘bid’ voor de Spelen in 2005 onder andere gewonnen door een ambitieus plan in te dienen door het evenement efficiënter en minder verkwistend te maken. Er wordt gebruik gemaakt van veel bestaande locaties. Ook is er de mogelijkheid om na de Spelen gebouwen in het gebied te transformeren naar ruim 3.500 woningen.
De locatie van het Olympisch Park bevindt zich in het Starford gebied in Oost-Londen. Het is een verwaarloosd industriegebied dat nodig gerevitaliseerd dient te worden. Het Olympisch Park zal na de transformatie het grootste park zijn dat de laatste 150 jaar in Europa is gecreëerd. Naast het creëren van meer groene gebieden wordt de bereikbaarheid van de locaties met het openbaar vervoer vanuit centraal Londen geoptimaliseerd zodat de Spelen het best te bereiken zijn met het openbaar vervoer. Ook na de Spelen zal de goede bereikbaarheid een rol spelen om de bewoners naar het park te trekken om er te kunnen recreëren.
Op het gebied van duurzaamheid is er een plan gepubliceerd met vijf hoofddoelen:
- bestrijden van de klimaatverandering
- reduceren van afval
- verbeteren van de biodiversiteit
- draagvlak creëren voor bewustwording
- verbeteren leefklimaat
Greater London Authority, 2006